استفاده از سلاحهای شیمیایی در طول جنگ تحمیلی (1367-1359) توسط عراق، بیش از 100هزار مجروح و شهید در بین نظامیان و مردم بی دفاع کشورمان بر جای گذاشت. پس از جنگ جهانی اول، این اولین بار بود که از سلاحهای شیمیائی به صورت وسیع در جنگ استفاده می شد و این موضوع آشکارا مغایر با پروتکل 1925 ژنو بود. علاوه بر رزمندگان، مردم بی دفاع شهرها و روستاهای مرزی نیز بارها مورد تهاجم این سلاحها قرار گرفتند.
به رغم ممنوعیت به کارگیری سلاحهای شیمیایی، عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران به طور مکرر از گازهای ارگانوفسفره (عوامل اعصاب) و تاولزا (گاز خردل) استفاده کرد و هیچ برخورد جدی از سوی جامعه جهانی و سازمان ملل انجام نشد و تنها پس از گذشت چندین سال از به کارگیری آن، بدون اینکه عراق را محکوم کنند اعلام شد که عراق از سلاحهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرده است.
عراق اولین بار در منطقه میمک (23/10/59) از گازهای تهوع آور علیه رزمندگان و ساکنین منطقه استفاده کرد. همچنین طی ماههای مرداد، آبان و اسفند 1362 با بمباران هوایی به دفعات مناطق پیرانشهر، رواندوز، حاج عمران(عملیات والفجر2)، پنجوین، (عملیات والفجر4) و جزایر مجنون(عملیات خیبر) را مورد تهاجم شیمیایی گسترده قرار داد که منجر به شهادت و مصدومیت بسیاری از رزمندگان و مردم غیر نظامی ساکن در آن مناطق گردید.
همچنین حملات شیمیایی بسیار گسترده عراق در عملیات بدر 1363، والفجر8(فتح فاو در سال 1364)،کربلای 4و5( منطقه ابادان و شلمچه در سال 1365)، شهرهای سردشت، خرمشهر در ایران و حلبچه در کردستان عراق( 1366)، روستای مریوان، سرپل ذهاب، گیلانغرب، اشنویه و فاو (1367) نمونه هایی از این فاجعه انسانی است.
هشتم تیرماه از آن رو به عنوان « روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی» نامگذاری شد که در بعد از ظهر روز یکشنبه هفتم تیر 1366( برابر با 28 ژوئن1987) شهرستان سردشت با جمعیتی حدود 12 هزار نفر، توسط هواپیماهای رژیم بعث عراق مورد حمله بمبهای شیمیایی و گاز خردل و تاول زا قرار گرفت. در این حمله صدها تن به شهادت رسیده و بیش از 8 هزار مصدوم و زخمی بر جای ماند و همچنان هر ساله تعدادی از این مصدومین به جمع کشته شدگان می پیوندند. ایران با اعزام مجروحین به کشورهای اروپایی همچون آلمان و فرانسه در پی اثبات استفاده عراق از این سلاحها بود ولی تا زمانی که جنگ ادامه داشت، هیچ کشوری آن را محکوم نکرد تا اینکه بعد از جنگ تحمیلی قدرتهای بزرگ آن را بهانه ای برای اشغال عراق و سرنگونی صدام حسین عنوان کردند. این در حالی است که این سلاحها توسط همین قدرتهای غربی در اختیار عراق قرار گرفت و تا زمانی که جنگ بر علیه ایران بود نه تنها عراق را در استفاده از سلاحهای شیمیایی منع نکردند، بلکه در انتقال علمی و واگذاری مستقیم تکنولوژی به آن از هیچ کوششی فروگذار ننمودند.
در جهانی که از حدود 200کشور تشکیل شده است، 7 کشور اعلام کرده‌ اند که سلاح هسته ‌ای در اختیار دارند. بیش از 20 کشور نیز دارای سلاح‌های شیمیایی و نزدیک به 10 کشور نیز از سلاح بیولوژیک برخوردارند و چندین کشور نیز دارای موشک های بالستیک عملیاتی هستند.
استفاده آمریکا از سلاح‌های شیمیایی، در جنگ ویتنام، اثرات بیماری ‌زایی بر روی سربازان، کشاورزان و افرادی که به نحوی با این مواد در تماس بوده ‌اند گذاشته است. مواد استفاده شده در این جنگ جزو سمی ‌ترین موادی بوده که تا به حال در جنگ ها استفاده شده است. علاوه بر ویتنام در جنگ‌های خلیج فارس نیز از سلاح‌های شیمیایی استفاده شده است.
موادی که در سلاح‌های شیمیایی به کار می‌روند سه دسته‌اند: موادی که بر اعصاب اثر می‌گذارند، موادی که بر پوست اثر می‌گذارد و ماندگاری فراوانی در محیط دارند،‌ موادی که بر دستگاه تنفسی اثر گذاشته و به شدت به بافت ریه آسیب می‌رساند.
ماده اولیه سلاح شیمیایی اعصاب، بسیار سمی و تهیه آن ارزان و سهل‌الوصول است. گاز اعصاب که اولین بار توسط یک شیمیدان آلمانی، در دهه 1930 کشف شد از نظر شیمیایی جزو ترکیبات گروه «ارگانو فسفره» محسوب می‌شود و مایعی بی‌رنگ است که درجه فراریت آن متفاوت است.
عامل ناتوان کننده ( گازهای تهوع آور)، عامل خفه کننده با سرعت بالا(فسژن)، عامل خونی (کلرورسیانور، سیانورهیدرژن)، عامل اعصاب با قدرت مختل کنندگی سریع سیستم عصبی حتی به صورت بلند مدت( سارین، سومان، تابون، ریسین، وی ایکس)، عامل تاولزا با قدرت بسیار بالای تخریب فیزیولوژی در بلند مدت(لویزیت، خردل با خلوص 97%-94%) نمونه هایی از سلاحهای شمیایی است که عراق در طول جنگ از آن بر علیه مردم ایران استفاده کرد.
هرچند اعزام جانبازان شیمیایی به خارج به عنوان اسناد زنده و گویای این جنایت تا حدودی وجدان خفته آنان را بیدار کرد و اعتراض آنها به کاربرد سلاح های شیمیایی از گوشه وکنار شنیده شد اما بسیاری از شرکتهایی که در زمان جنگ به صورت پنهانی در تولید سلاح های شیمیایی و ارسال آن به عراق نقش داشتند، بعد از مدتی تعطیل و یا منحل شدند و رد پایی از خود به جای نگذاشتند. علاوه بر آن به لحاظ مشارکت کشورهای غربی در جنگ علیه ایران و از لحاظ کیفری زمینه ای برای محاکمه اشخاصی که تولید کننده این سلاحها بودند فراهم نشده است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: